از روزهـای قـافـله دلـگـیـر می شوی            هر روز چند مرتبه تو پیر می شوی؟

در شام شُوم زخم زبان ها چه می كشی؟            كز روشنای عمر خودت سیر می شوی

زخمیـست لحظه های تو مانند پیكرت            از بس اسیر طعـنـۀ زنجـیـر می شوی

آیـات صبح از لب قـرآن شنـیـدنـیست            در كوچه های شام كه تكـفـیر می شوی

خون جگر كه می خوری از دستِ درد و داغ            بی تاب بغض های گـلوگیر می شوی

بــا آه آهِ روضــۀ مــا ای امــام اشــك            در هـر نگـاه آیـنـه تـكـثـیـر می شـوی

خون گریه می شوی تو و تا آخرالزمان            از چـشم ها همیشه سـرازیر می شوی